برای لری هستر، یکی از اولین افرادی که این ایمپلنت را دریافت می‌کنند، استفاده از چشم بایونیک فقط به معنای تمایز یافتن بین نور و تاریکی است، اما فیلم زیر نشان می‌دهد همین میزان دید کم نیز چه ارزشی برای او و خانواده اش دارد.

دانلود ویدیو

Argus II نام شبکیه‌ی مصنوعی است که این بیمار دریافت کرده است. این پروژه توسط شرکت محصولات پزشکی Spinoff توسعه یافته و از سال پیش مجوز استفاده‌ی عمومی خود را دریافت کرده است. روش کاشت چشم بایونیک بسیار شبیه به کاشت حلزون گوش است. نور توسط یک دوربین دریافت می‌شود و سپس به سیگنال‌های الکترونیکی تبدیل می‌شود. در حالی که در گوش مصنوعی فرکانس‌های الکترونیکی به اسکالا فرستاده می‌شوند، در ایمپلنت شبکیه ۶۰ الکترود، سیگنال‌های الکترونیکی را به عصب بینایی برای انتقال به مغز پیوند می‌دهند.

با اینکه در این روش اگر بهترین عمل‌کرد نیز حاصل شود از لحاظ قانونی فرد زیر آستانه‌ی نابینایی قرار می‌گیرد اما پیشرف زیادی در این روش در حال انجام است. اولین گوش‌های بایونیک نیز صدای مناسبی را انتقال نمی‌دادند. Argus II برای بیماران مبتلا به دژنراسیون شبکیه چشم که یک بیماری ارثی است و ۱.۵ میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند ساخته شده است. بر خلاف مواردی که قرنیه صدمه دیده در صدمه به شبکیه امکان درمان و پیوند وجود ندارد که این روش باعث امیدوار شدن این بیماران به بازگشت بینایی‌شان خواهد شد.